نی نواز
" هر کس به این سرا درآید، نانش دهید و آبش دهید و از ایمانش مپرسید "نی نواز
" هر کس به این سرا درآید، نانش دهید و آبش دهید و از ایمانش مپرسید "پیوندها
- پنجره ای برای دلتنگیها
- Noosh Art
- فریاد
- عکس(من و آقای شیخ محمدی)
- ابر چندضلعی
- یک قلم
- فریاد سوی نور
- آقا گلچین
- کاغذ بیخط
- بوستان موسیقی ایران
- چپ دست
- زنجره
- عشق تنها کار بی چرای عالم
- آینه ی زندگی منا
- وبلاگ گروهی دانشجویان مهندسی مکانیک دانشگاه اصفهان
- تی تی
- رقص باد
- دختر باران، بانوی اردیبهشت
- روح ریکی
- انجمن مستقل دانشجویان ادبیات فارسی دانشگاه اصفهان
- ستاره شناسی
- جاناتان
- رهگذر
- روهان
جدیدترین یادداشتها
همهبایگانی
- شهریور 1390 2
- مرداد 1390 1
- تیر 1390 1
- خرداد 1390 2
- اردیبهشت 1390 2
- فروردین 1390 2
- اسفند 1389 3
- بهمن 1389 2
- دی 1389 3
- آذر 1389 4
- آبان 1389 5
- مهر 1389 8
- شهریور 1389 12
- مرداد 1389 5
- تیر 1389 5
- خرداد 1389 7
- اردیبهشت 1389 6
- فروردین 1389 3
- اسفند 1388 7
- بهمن 1388 6
- دی 1388 7
- آذر 1388 6
- آبان 1388 7
- مهر 1388 7
- شهریور 1388 10
آمار : 92297 بازدید
Powered by Blogsky
اطلاع ثانوی(این داستان واقعی است)
و ما سَرَک می کشیدیم،
از آن سوی دیوارها.
به دنبال سروی، سایه ای، سرودی
و چشمانمان، که تند تند عرق میکرد...
مرضیه طالبیان
دوشنبه 6 دی‌ماه سال 1389 ساعت 02:54 ق.ظ
خیلی زیبا بود مخصوصا اون خط آخرش
و آنها با تمامی سیاهی ها
دست در کًش یکدیگر
با غروری بی حد و حصر
چونان دیوانی ؛ با فریادهای خالی از سکوت خویش
به چشمان عرق کرده و صورتهای مرده ی ما
قهقهه میزدند
بل شاید غوغای وحشتی را که از این سوی دیوار ها دارند
اندکی رام کنند.
به جایتان...
نیاوردیم!
ارادتمندیم.... فکر کنم واسه شما شماره شناسنامه!! ولی واسه خودم « شولای شیدایی»
دیگه هیچ وقت دلم نمی خواد چشمات، تند تند عرق کنه ...
آره خیلی تلخ بود ...هیچ دوست نداشتم اینجوری بشه....
و آفرین به این انتخاب عکس ...خیلی حرف داره مثل نوشتت
زیبا بود ولی قضیه از چه قراره؟چرا؟
حالا فهمیدم از لا ی حصارای خوابگا خوابگاه پسرارا میدیدید حتما!!!!
نه خیر ما به اندازه ی تو دغدغه ی جنس مخالف نداریم!
دغدغه پیدا میکنی.
سلام
و دغدغه پیدا نشد
این قضیه دغدغه چی هست؟
هان؟
آقا امین دغدغه پیدا نمیشه ولی دغدغه پیدا میشه
دختر خاله مطلب قشنگی بود
اتوبوس افتاد
من دلم سخت گرفته است از این
میهمان خانه ی مهمان کش روزش تاریک
که به جان هم نشناخته انداخته است:
چند تن خواب آلود
چند تن نا هموار
چند تن نا هشیار.
مرسی !