من که تسبیح نبودم!

             

 

من که تسبیح نبودم تو مرا چرخاندی

مشت بر مهره ی تنهایی من پیچاندی

مهر دستان تو دنبال دعایی می گشت

بارها دور زدی ذهن مرا گرداندی

ذکرها گفتی و بر گفته ی خود خندیدی

از همین نغمه تاریک مرا ترساندی

بر لبت نام خدا بود خدا شاهد ماست

بر لبت نام خدا بود و مرا رقصاندی

دست ویرانگر تو عادت چرخیدن داشت

عادتت را به غلط چرخه ی ایمان خواندی

قلب صد پاره من مهره ی صد دانه نبود

تو ولی گشتی و این گمشده را لرزاندی

جمع کن رشته ی ایمان دلم پاره شده ست 

   

من که تسبیح نبودم تو چرا چرخاندی؟